Καλιότσος Παντελής [ βιογραφία ]

Ένα αγαπημένο παιχνίδι των παιδιών είναι ο πόλεμος... Αλλά μήπως μέσα από αυτό το παιχνίδι μαθαίνουν να μην πιστεύουν στην ειρήνη; Κάτι τέτοιο πιστεύει ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος και αποφασίζει να δείξει στους μικρούς φίλους του πως κανένας πόλεμος δεν μπορεί να είναι καλός - ακόμα και αυτός που παίζεται με ξύλινα σπαθιά.

Λένε συνήθως στις ιστορίες ότι «πρόσωπα και γεγονότα είναι φανταστικά και δεν έχουνε σχέση με την πραγματικότητα». Όμως η ιστορία σ’ αυτό το βιβλίο είναι αληθινή ιστορία, είναι το ωραιότερο δοξαστικό που έχει γραφτεί για τη φιλία. (Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου)

O μικρόσωμος και ανίσχυρος Δαβίδ, μας λέει η Bίβλος, έχοντας για μοναδικό του όπλο μια σφεντόνα, εξόντωσε το σιδερόφρακτο γίγαντα Γολιάθ. H άνιση αυτή μονομαχία έγινε πριν από χιλιάδες χρόνια, επαναλαμβάνεται ωστόσο από καιρό
σε καιρό μέχρι σήμερα. Συχνά οι ανίσχυροι νικάνε τους ισχυρούς. Aς θυμηθούμε, για παράδειγμα, την υπερδύναμη της Aμερικής που νικήθηκε από το μικροσκοπικό Bιετνάμ. Aς θυμηθούμε προπάντων το «Έπος της Aλβανίας». Eδώ μπορούμε στ’ αλήθεια να πούμε ότι τα τανκς υποχώρησαν μπροστά στις σφεντόνες.
Πώς γίνεται αυτό το θαύμα; Iδού η απάντηση: Aν έχεις για σύμμαχό σου το Δίκιο και την Aλήθεια, μπορεί να χάσεις μερικές μάχες, τελικά όμως –αργά ή γρήγορα– θα κερδίσεις τον πόλεμο. Στην ιστορία αυτή θα δεις πώς τα κατάφεραν δεκαεννιά πιτσιρίκια της Δευτέρας Δημοτικού. Kαι θα τρίβεις τα μάτια σου!

Πατέρας και γιος
Συγγραφέας:Καλιότσος Παντελής
Αριθμός Σελίδων:204
Ηλικίες: 9 έως 12
Εκδόσεις : Πατάκης
Υπάρχουν Βιβλία :2
Αριθμός Βιβλίου:138, 480

"Η ιστορία που σου αφηγούμαι εδώ, και την ακούς μ' ανοιχτό το στόμα, έγινε το περασμένο σχολικό έτος, δηλαδή το χειμώνα του 1987. Παρακολούθησα και κατέγραψα τις προσπάθειες του εργάτη Θύμιου Μαλαματή-Μανιβέλα να συμμαζέψει το γιο του απ' τις τρέλες του και να τον κάνει ν' αγαπήσει τα γράμματα, ενώ ο ίδιος ο φτωχός Μανιβέλας δεν ήξερε ούτε την αλφαβήτα. Κι όταν αργότερα έγινε στη γειτονιά ένα τμήμα Λαϊκής Επιμόρφωσης, ώστε να μάθουν γράμματα και οι γονείς, τότε - με την ίδια κατάπληξη που ακούς κι εσύ - παρακολούθησα το εντελώς αντίθετο: τις προσπάθειες του γιου να συμμαζέψει τον πατέρα απ' τις τρέλες του και να τον κάνει ν' αγαπήσει τα γράμματα!!!

Τα τέσσερα διηγήματα του βιβλίου: "Η μύγα", "Παιδική Χαρά", "Πασχαλινή Ιστορία" και "Ο Καταραμένος Κυνηγός", τυπικά μόνο απευθύνονται στα μεγάλα παιδιά. Ουσιαστικά διαβάζονται απ' όλους όσους διατηρούν τις παιδικές τους μνήμες, το χιούμορ και την ευαισθησία τους. Αυτό επισημαίνει και τη σοβαρότητα με την οποία ο συγγραφέας μιλά στο παιδί. "Μπορεί να διαλέγω τα λόγια μου", λέει ο Καλιότσος, "όχι όμως και τις σκέψεις μου. Κι εγώ είμαι παιδί αφελές, πολλά δεν καταλαβαίνω. Η ανυπόκριτη, όμως σοβαρότητα και ειλικρίνεια είναι μια κατάθεση που εξαργυρώνεται στον καιρό της ενηλικίωσης. Το παιδί τώρα νιώθει. Αργότερα καταλαβαίνει. Ποτέ, λοιπόν, δεν πάει χαμένη η εξομολόγησή μου..."