Τσιρόνι 

Επιστημονική ονομασία :Rutilus ap.

Στην ευρωπαϊκή Ήπειρο συναντάμε πολλά διαφορετικά είδη τσιρονιών τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους κυρίως ως προς το μέγεθος και το χρώμα. Το πιο κοινό είδος στην βόρεια και κεντρική Ευρώπη είναι το Rutίlus rutίlus, ενώ στις χώρες της νότιας Ευρώπης (Ιταλία) και νοτιοανατολικής (Βαλκάνια) το Rutilus I'ubilίo.

Για το είδος που υπάρχει στον υγροβιότοπο δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ερευνητών και για τον λόγο αυτόν το αναφέρουμε μόνον με το όνομα του γένους.

Όπως αναφέραμε προηγουμένως, κατά την περιγραφή της πλατίκας, πολλοί συγχέουν αυτά τα δύο είδη και γι' αυτόν τον λόγο είχαμε σημειώσει τις βασικές διαφορές που έχουν μεταξύ τους.

Γενικά, το τσιρόνι είναι ένα ωραίο στην εμφάνιση, αλλά μικρού μεγέθους ψάρι. Σε νερά όπου παρατηρείται υπερπληθυσμός ψαριών το μέγεθός του σπάνια ξεπερνάει τα 10 εκατοστά. Σε άλλες περιπτώσεις φθάνει τα 15-20 εκατοστά, ενώ ορισμένα είδη (π.χ. Rutilus pigo) μπορούν να φθάσουν τα 40 εκατοστά μήκος και βάρος το 1 κιλό περίπου.

Το τσιρόνι τρέφεται τόσο με μικρούς ζωικούς οργανισμούς (ζωοπλαγκτόν, καρκινοειδή, σκώληκες, προνύμφες εντόμων, έντομα, μικρά σαλιγκάρια του νερού κ.λ.π.), όσο και με τμήματα υδρόβιων φυτό)\'.

Έχει παρατηρηθεί ότι κατά την διάρκεια της ψυχρής περιόδου προσλαμβάνει ελάχιστες ποσότητες τροφής.

Το τσιρόνι ωριμάζει γεννητικά μετά το 30 έτος της ηλικίας του και αναπαράγεται τους μήνες Απρίλιο-Μάιο σε μια μέση θερμοκρασία 10°C περίπου. Το θηλυκό, ανάλογα με το είδος, γεννάει από 50.000 έως 100.000 μικροσκοπικά αυγά διαμέτρου 1 χιλιοστού περίπου.

Το τσιρόνι είναι ψάρι που προτιμάει τα ήσυχα νερά με πλούσια βλάστηση. Τα μεγαλύτερα σε ηλικία και μέγεθος τσιρόνια φαίνεται ότι προτιμούν να παραμένουν κοντά στον βυθό.

Σχηματίζει υβρίδια με τον αλβούρνο (Alburnus alburnus), την αβραμίδα (Abramis brama) και την πλατίτσα (Albunl0ides bipunctatus).