Γληνάρι

Επιστημονική ονομασία :Tinca tinca

Το γληνί ή γληνάρι, είναι ένα από τα πιο κοινά είδη ψαριών της Ευρώπης. Απαντάται σε όλες τις χώρες με ελαχιστότατες εξαιρέσεις (Νορβηγία, βόρειο τμήμα της σκανδιναβικής χερσονήσου, βόρειες περιοχές της Ρωσίας και νοτιοδυτικές περιοχές των Βαλκανίων). Στην χώρα μας απαντάται στις λίμνες και τα ποτάμια της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας.

Το γληνάρι είναι ένα ωραίο στην εμφάνιση ψάρι με δυνατό στην κατασκευή σώμα, χρώματος σκουροπράσινου στην ράχη και κίτρινου με χρυσές ανταύγειες στην κοιλιά. Τ ο πτερύγιο της ουράς έχει μια ελαφρά εγκόλπωση ενώ τα ελεύθερα άκρα όλων των πτερυγίων είναι στρογγυλευμένα. Το σώμα του καλύπτεται από πολλά μικρά ελλειπτικά λέπια καθώς και από άφθονη βλέννα στην ύπαρξη της οποίας οφείλει πιθανόν και την κοινή ονομασία του.

Στην άκρη του στόματος υπάρχει ένα ζεύγος μικρών σάρκινων προεκταμάτων (μουστάκια).

Το γληνάρι είναι τυπικό ψάρι των στάσιμων ή με μικρή κυκλοφορία νερών και εύτροφων λιμνών με πλούσια υδρόβια βλάστηση.

Στις ελληνικές λίμνες φθάνει τα 30 - 35 εκατοστά και βάρος 1 κιλό περίπου. Στην ανατολική Ευρώπη όμως έχουν αναφερθεί άτομα μήκους 60 εκατοστών και βάρους 7,5 κιλών.

Στα καλλιεργούμενα είδη έχουν δημιουργηθεί ποικιλίες με διάφορα χρώματα, πράσινο, χρυσό, κίτρινο.

Το γληνάρι κρύβεται κατά την διάρκεια της ημέρας και με το σούρουπο αρχίζει την αναζήτηση της τροφής του. Αυτή αποτελείται κυρίως από μικρού μεγέθους ζωικούς οργανισμούς του βυθού (πρoνύμφες εντόμων, σαλιγκάρια του νερού, σκώληκες κ.λ.π.), καθώς και από τμήματα υδροβίων φυτών. Με την έλευση του χειμώνα η πρόσληψη τροφής ελαττώνεται σταδιακά, βυθίζεται στην λάσπη και πέφτει σε ένα είδος «χειμέριας νάρκης».

Η περίοδος αναπαραγωγής είναι μεταξύ Μαϊου - Ιουλίου, όταν η θερμοκρασία των νερών φθάνει τους 19° - 20° c. Ο αριθμός των αυγών που εναποθέτει ένα θηλυκό βάρους 500 γραμ. περίπου είναι συνήθως 500.000 αλλά μπορεί να φθάσει τις 900.000. Η επώαση των αυγών διαρκεί 3 ημέρες περίπου σε θερμοκρασία 20° C (60 - 70 βαθμοημέρες).

Μετά την εκκόλαψη τα λεκιθοφόρα ιχθύδια παραμένουν βυθισμένα στην λάσπη και μετά την απορρόφηση του λεκιθικού σάκου προσκολλώνται στα υδρόβια φυτά μέχρι να ολοκληρωθεί το στάδιο του ατελούς ιχθυδίου. Στην συνέχεια, τα πλήρως σχηματισμένα νεαρά ιχθύδια, αρχίζουν την αναζήτηση της τροφής που αποτελείται, στο στάδιο αυτό, από ζωοπλαγκτόν.

Η ανάπτυξη του γληναριού είναι γενικώς αργή, σε σύγκριση με άλλα ψάρια του γλυκού νερού. Στο τέλος του 3^ου  καλοκαιριού, φθάνει μόλις τα 20-25 εκατοστά και βάρος 200 - 300 γραμμάρια.

Γεννητικά ωριμάζει μετά το 3^ο  - 4^ο  καλοκαίρι της ζωής του.

Το γληνάρι δεν κοπαδιάζει και προτιμάει το ένα ψάρι να είναι μακριά από το άλλο. Γενικά είναι δειλό και φοβισμένο ψάρι.

Είναι ελάχιστα απαιτητικό σε οξυγόνο και αντέχει πολύ ώρα έξω από το νερό. Συνήθως έχει μυρωδιά βούρκου η οποία απομακρύνεται αν το ψάρι παραμείνει 1-2 ημέρες σε τρεχούμενο νερό.

Στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης το κρέας του εκτιμάται ιδιαίτερα και θεωρείται νόστιμο ψάρι.